Monkey Mountain

Dit weekend was een volledig vrij weekend. Doordat bepaalde testen deze week vlotter gingen dan gepland, waren er geen HERSCHEL testen dit weekend. Voor velen was dit de aanleiding om feestjes te organiseren.

Op zaterdag kregen we een lunch aangeboden door ESA in een carbet. Alle Duitsers en Engelsmannen spreken dit uit als Car-Bay, terwijl het absoluut niks met auto's te maken heeft. Eigenlijk is een carbet een afgelegen open feestzaal (grote open hut) langs de Kourou rivier. Ik zijn heel wat foto's gemaakt... ik probeer er morgen wat meer over te vertellen.

Vandaag (zondag) was er een vroege wandeling gepland naar de top van Monkey Mountain. Dit is een vrij bekende heuvel hier in de jungle... Bovendien heb je uniek uitzicht over de hele lanceerbasis vanop de top. Met zo'n 8 collega's verzamelden we vanmorgen om 8uur bij het hotel. Het regende -zoals het de laatste dagen wel meer doet- ontzettend hard! 

Maar met volle moed begonnen we aan de beklimming. Op onze wandeling werden we begeleid door een gids van Freelance. Dit is een organisatie die kostenloos allerlei dingen probeert te organiseren voor alle mensen die voor korte of lange tijd in C.S.G. komen werken. 

De beklimming was echt wonderbaarlijk. De hele beklimming, die zo'n 3 uur duurt loop je op een erg smal padje dwars door de jungle. Je wordt op voorhand gewaarschuwd om nooit zonder te kijken naar een boom te grijpen als je zo struikelen. Ook als je over wortels stapt, altijd kijken waar je je voet neerzet. De gids vertelde dat er in deze streek zo'n 100 soorten slangen voorkomen, een 250 tal soorten spinnen, een paar puma's, en ongeveer 30.000 soorten insecten. Van de eerste soorten hebben we niks gezien (verscheidenheid is erg hoog, kwantiteit is erg laag), van de insecten des te meer. Het eerste uur heb ik dan ook niks anders gedaan dan naar de grond gekeken. De wortels liggen vlak aan het oppervlak omdat de ondergrond erg onvruchtbaar is. Enkel de bovenste 20 cm bevat veel humus en dus zijn de wortels van de bomen allemaal erg oppervlakkig. De meeste bomen staan dan ook niet echt stevig en overal liggen er dikke stammen op ons pad. Na het eerste uur, was iedereen volledig nat van de regen en de onwaarschijnlijke vochtigheid onder een dik bladerdek. Op een gegeven moment begin je wel te genieten van de gigantische verscheidenheid aan bomen en planten. De geluiden in zo'n omgeving zijn onwaarschijnlijk. 

Elke plantensoort probeert zijn plaatje te vinden in de zon en gebruikt alle mogelijk middelen. Er zijn zelf bomen die vanuit hun vrucht beginnen groeien in de top van een andere boom en een heel dun, lang worteltje laten zakken naar beneden, tot op de grond. Ook was er een soort palmboom die vol stekels stond, dit is niet alleen afweer, maar dient om vallende bladeren op de stam te verzamelen. De bladeren zijn zo gevormd dat regenwater door al deze rottende bladeren loopt, hierdoor alle mineralen meespoelt en langs de stam verder naar beneden loopt tot op de wortels.

Eenmaal op de top was het uitzicht prachtig (al is dat niet echt te zien op de foto). Je zag de oceaan en alle lanceerplatformen. Dit moet wel een unieke locatie zijn om een lancering te zien!