last words...

Onze satelliet is goed aan zijn reis begonnen. Gisteren werd al bekend dat het grondstation contact had kunnen maken en dat de injectie van de raket in zijn orbit nagenoeg perfect was. Vandaag vindt al een eerste maneuvre plaats om de koers richting het eindpunt (lagrange punt L2) te corrigeren. Dit geheel zoals gepland. 

Op HERSCHEL zit er een kleine camera aan de onderkant die tijdens de separatie van de raket een 20-tal foto's neemt in 20 seconden tijd. Dit is vooral om te kunnen zien of de separatie goed is gegaan en of met PLANCK alles is orde is. Hieronder staat het resultaat dat gisteren nog naar de grond werd gestuurd (ook te zien op ESA website).

Ook nog een mooie foto-animatie staat hieronder, waarop je 3 bewegende lichtpuntjes ziet. HERSCHEL, PLANCK en de sylda.

Terwijl HERSCHEL goed aan zijn reis is begonnen, is mijn reis voorbij. Ik begon zo'n 5 jaar geleden op HERSCHEL te werken. Toen nog als een onervaren, pas afgestudeerd ingenieurtje. Tijdens dit project (en ook tijdens de 2 jaar dat ik voor de PROBA-2 satelliet werktte), heb ik ontzettend veel geleerd, zeker niet alleen op professioneel vlak. Voor mij was het, het realiseren van een droom. Ik kan er nog altijd niet bij dat de satelliet waar ik elke dag mee bezig was en ik op ieder moment kan aanraken, nu voorgoed rondzweeft, diep de ruimte in. 

We werden daarnet nog even allemaal samen geroepen voor een korte vergadering. Iedereen werd bedankt en er werden nog enkele woordjes "geplaceerd". Onze Astrium baas zei het volgende: "We hebben de voorbije jaren continue aan de limiet gewerkt. We hebben een satelliet afgeleverd die de limieten raakt van wat er op dit moment technisch/wetenschappelijk mogelijk is. Daarnaast hebben we ook de limieten bereikt op menselijk vlak. Velen in het team hebben maanden, zelfs jaren in het buitenland gewerkt. Een project als dit beheerst je hele leven en dat van je familie. Vakanties worden verschoven, familie en vrienden worden gemist, alles staat in het teken van het project. Met de feilloze lancering komt er nu een succesvol einde aan dit alles... tijd om terug naar huis te gaan!"

Hij heeft absoluut gelijk... het is tijd om naar huis te gaan. Mijn fantastisch vrouwke en kindjes hebben mede mogelijk gemaakt dat ik dit allemaal kon meemaken, al was het zeker niet altijd gemakkelijk. Net zoals ik deze lancering nooit zal vergeten, zal ik ook hen voor altijd dankbaar zijn. Ook nen dikke dankjewel aan ons moeder en ons vader om me te kunnen laten studeren voor ruimtevaart ingenieur, al vreesde ons mama waarschijnlijk toen al, dat dit betekende, dat Belgie soms te klein zal blijken te zijn.

Mijn blog blijft nog wel even online staan, maar ik denk niet dat ik nog veel kan vertellen. Ik was heel blij om zoveel bezoekers te krijgen. Uit de vele reacties blijkt dat mensen het echt wel interessant vonden. Bedankt aan alle lezers en trouwe volgers en tot op het volgende project!