Rode Ibis

Mijn blog-artikel van vandaag gaat eens over iets totaal anders dan ruimtevaart. Dit om te tonen dat wij ruimtevaart-ingenieurs ook nog oog hebben voor het mooie in het leven... de natuur. Het wordt dan ook een artikel met heel veel foto's.

Dit weekend stond er een avond-lijke tocht op het programma om de trek van de rode ibis te zien (http://nl.wikipedia.org/wiki/Rode_ibis). Het was echt de moeite. We vertrokken in de late namiddag naar Sinnamary, een klein dorpje ongeveer een klein uurtje rijden van Kourou. Het ligt aan de rivier genaamd 'Sinnamary river', niet echt verrassend want ook Kourou ligt aan de 'Kourou river'.

Daar aangekomen werden we opgewacht door de lokale Indiana Jones, een heel vriendelijk man die in een huis bij de rivier woont. Hij had ook een leuk huisdier (zie foto). We konden direct instappen in een klein bootje...

De rivier is langs beide oevers omringd door vele kilometers dichte jungle. Er is dan ook een enorme diversiteit aan planten langs de oevers:

Mangrove, die blijkbaar een ideale schuilplaats is voor allerlei vissen:

Fantastisch boom waarvan ik de naam alweer ben vergeten:
Weer een heel andere soort boom/struik die de oever verbergt:

Ondertussen kregen we ook een ferme bui op ons hoofd... we zijn dan ook in het regenwoud:

Nog mooier dan de planten waren de dieren... iets moeilijker om te fotograferen, maar we doen ons best.

Hoog in deze boom zit een luiaard, in de hoogste tak aan de linkerkant van de tak. De gids kon hun geluid nabootsen waardoor er soms eentje bewoog. Op een bepaald moment zag je er echt eentje mooi ondersteboven in boom hangen en met zijn hoofd naar ons kijken. 

De vissen op de onderste foto zijn ook wel bijzonder. Ze leven in heel ondiep water, meestal aan de zanderige monding van een klein riviertje. Ze heten 'big eye'-vissen, maar 'messias'-vissen is meer toepasselijk. Ze lopen echt op het water en waren soms met z'n 20-tal. 

Hoog boven ons cirkelde regelmatig een gier op zoek naar dode dieren in het regelwoud... machtig grote dieren!

In een klein zijriviertje zagen we plots een knalgroene kikker. Een prachtig mooi beestje waar zelf Indiana Jones van onder de indruk was.

Maar we waren natuurlijk niet gekomen om naar kikkers te komen kijken... na een anderhalf uur kwamen we bij de monding van de Sinnamary rivier in de eindeloze oceaan.

En toen zagen we waar we voor gekomen waren. De monding van de rivier zag rood van de ibissen. Ze bleven wel in de verte op een soort drassige vlakte, maar het waren er duidelijk heel veel. Elke avond steken ze de rivier over om te eten en te slapen. Regelmatig vloog er dan ook een groepje over...

Enkele tientallen jaren geleden waren er slecht 12 koppels over. De rode ibissen, en vooral hun prachtige veren, waren erg populair bij de nonnen en lokale klerus. Volgens onze gids nog maar eens het bewijs het echte goddelijke, namelijk de natuur, niet de bescherming geniet van een politieke organisatie als de kerk... gelukkig neemt de macht van de kerk snel af en werd de jacht op ibissen verboden. Momenteel zijn er terug zo'n 8000 koppels rode ibissen. 

Na een half uurtje in de monding was het tijd om terug te keren... het is niet aan te raden om in een klein bootje zonder licht 's nachts door de jungle te varen.

Terug in Kourou aangekomen zijn we met z'n allen 'ne keer goe lokaal gaan eten'. Het restaurant was een brochette restaurant. Heel simpel: wat moet er op de brochette, hoe lang moet ze zijn en moeten er frietjes bij. Een mens zou denken dat hij vrij snel te eten krijgt... helaas duurde het ongeveer 2 uur voordat er iets verscheen. Het was echter wel verrukkelijk. Ik had bijvoorbeeld een brochette met haaievlees... een echte aanrader!